• Treść w skrócie
• Geneza
• Interpretacja

<

>

1. Autor na początku informuje, ile ma lat i jakich okolicznościach pisze swoje dzieło. 
   
2. Następnie zdaje rachunek ze swojego życia. Dalej opisuje rozmaite zagadnienia, prosi o odpuszczenie grzechów, zapisuje majątek przyjaciołom i określa napis, jaki ma widnieć na jego nagrobku.
   

• Napisał go Francois Villon po wyjściu z więzienia w 1461 r.
  
• Ma wiele cech prawdziwych testamentów; znalazły się w nim m.in.: refleksje  na temat ulotności życia ludzkiego, rozliczenie się z życiem, powierzenie się Bogu.
• Jest poematem, który składa się z wielu krótszych dzieł.
  

• Oryginalność utworu: 
  • Ma formę testamentu.
  • Jest to osobiste wyznania autora w przeciwieństwie do innych dzieł, które były tworzone na chwałę Bożą (anonimowe).
  • Villon unika symboli i alegorii.
  • W dziele przeplatają się: modlitwy z żartami, ataki na nieprzyjaciół z wyznaniami miłosnymi, skrucha za grzechy z pochwałą życia, itd.
  • Autor portretuje środowisko nieobecne wówczas  w literaturze, czyli żebraków, włóczęgów.
  • Pokazuje mentalność ówczesnych ludzi.
    
    
• „Ballada o wisielcach”:
  • Ukazuje ból wisielców, którzy żałują za swoje grzechy i są przestrogą dla potomnych. Proszą o odpuszczenie grzechów.
  • Przesłanie: życie ludzie ma być wypełnione pokutą i żalem za grzechy, a nie jedynie przyjemnościami doczesnymi.
    
    
• „Ballada o paniach minionego czasu”:
  • Autor wymienia kobiety, które żyły (lub domniemanie miły żyć) w przeszłości. Ukazuje ich zalety, piękno.
  • Przesłanie: wszelkie piękno (w tym piękno kobiet) przemija i jest ulotne i chwilowe.