Ars Humanitas
  • Home 🡓
    • Historia
    • Epoki literackie
    • Gramatyka
    • Teoria j. polskiego >
      • Akt komunikacji językowej
      • Pochodzenie j. polskiego
      • Historia j. polskiego
    • Rodzaje i gatunki literackie
    • Antyk Grecki >
      • Iliada
      • Odyseja
      • Król Edyp
      • Antygona
    • Antyk Rzymski
    • Stary Testament >
      • Historia Izaaka i Abrahama
      • Księga Hioba
      • Księga Koheleta
      • Pieśń nad Pieśniami
      • Psalmy
    • Średniowiecze >
      • Rozmowy mistrza Polikarpa ze Śmiercią
      • Lament świętokrzyski
      • Wielki Testament
      • Filozofia - Sredniowiecze
      • Bogurodzica
      • Kronika Polska
      • Pieśń o Rolandzie
      • Dzieje Tristana i Izoldy
      • Legenda o św. Aleksym
    • Renesans >
      • Kochanowski >
        • Treny
        • Pieśni
        • Fraszki
      • Szekspir >
        • Makbet
    • Romantyzm >
      • Faust Goethego
      • Adam Mickiewicz
    • Pozytywizm >
      • Henryk Sienkiewicz >
        • Potop
  • O nas

Wielki Testament

  • Treść w skrócie
  • Geneza
  • Interpretacja
<
>
  1. Autor na początku informuje, ile ma lat i jakich okolicznościach pisze swoje dzieło. 
  2. Następnie zdaje rachunek ze swojego życia. Dalej opisuje rozmaite zagadnienia, prosi o odpuszczenie grzechów, zapisuje majątek przyjaciołom i określa napis, jaki ma widnieć na jego nagrobku.
  • Napisał go Francois Villon po wyjściu z więzienia w 1461 r.
  • Ma wiele cech prawdziwych testamentów; znalazły się w nim m.in.: refleksje  na temat ulotności życia ludzkiego, rozliczenie się z życiem, powierzenie się Bogu.
  • Jest poematem, który składa się z wielu krótszych dzieł.
  • Oryginalność utworu: 
    • Ma formę testamentu.
    • Jest to osobiste wyznania autora w przeciwieństwie do innych dzieł, które były tworzone na chwałę Bożą (anonimowe).
    • Villon unika symboli i alegorii.
    • W dziele przeplatają się: modlitwy z żartami, ataki na nieprzyjaciół z wyznaniami miłosnymi, skrucha za grzechy z pochwałą życia, itd.
    • Autor portretuje środowisko nieobecne wówczas  w literaturze, czyli żebraków, włóczęgów.
    • Pokazuje mentalność ówczesnych ludzi.

  • „Ballada o wisielcach”:
    • Ukazuje ból wisielców, którzy żałują za swoje grzechy i są przestrogą dla potomnych. Proszą o odpuszczenie grzechów.
    • Przesłanie: życie ludzie ma być wypełnione pokutą i żalem za grzechy, a nie jedynie przyjemnościami doczesnymi.

  • „Ballada o paniach minionego czasu”:
    • Autor wymienia kobiety, które żyły (lub domniemanie miły żyć) w przeszłości. Ukazuje ich zalety, piękno.
    • Przesłanie: wszelkie piękno (w tym piękno kobiet) przemija i jest ulotne i chwilowe.
Wspierane przez Stwórz własną unikalną stronę internetową przy użyciu konfigurowalnych szablonów.
  • Home 🡓
    • Historia
    • Epoki literackie
    • Gramatyka
    • Teoria j. polskiego >
      • Akt komunikacji językowej
      • Pochodzenie j. polskiego
      • Historia j. polskiego
    • Rodzaje i gatunki literackie
    • Antyk Grecki >
      • Iliada
      • Odyseja
      • Król Edyp
      • Antygona
    • Antyk Rzymski
    • Stary Testament >
      • Historia Izaaka i Abrahama
      • Księga Hioba
      • Księga Koheleta
      • Pieśń nad Pieśniami
      • Psalmy
    • Średniowiecze >
      • Rozmowy mistrza Polikarpa ze Śmiercią
      • Lament świętokrzyski
      • Wielki Testament
      • Filozofia - Sredniowiecze
      • Bogurodzica
      • Kronika Polska
      • Pieśń o Rolandzie
      • Dzieje Tristana i Izoldy
      • Legenda o św. Aleksym
    • Renesans >
      • Kochanowski >
        • Treny
        • Pieśni
        • Fraszki
      • Szekspir >
        • Makbet
    • Romantyzm >
      • Faust Goethego
      • Adam Mickiewicz
    • Pozytywizm >
      • Henryk Sienkiewicz >
        • Potop
  • O nas