-
Treść w skrócie
-
Geneza
-
Interpretacja
<
>
- Utwór został napisany przez anonimowego autora w drugiej połowie XV w.
- Autor wzorował się na innym, anonimowym utworze napisanym ok. 100 lat wcześniej.
W utworze występują trzy karykatury:
- Śmierć jest ukazana w sposób karykaturalny: "szkaradny obraz", kobieta o bladej twarzy i żółtych oczach.
- Ona także ukazuje w sposób karykaturalny różne zawody i klasy społeczne.
- Sama rozmowa ze śmiercią również jest karykaturalna.
- Następuje przełamanie tabu śmierci - śmierć swobodnie rozmawia o swojej "pracy".
Film, literatura i rzeźba szukają sposobu, jak mówić o śmierci: | ||
---|---|---|
majestat, powaga | oswajanie śmierci | wykorzystanie humoru, żartu |
- Nawiązanie do motywu danse macabre i ars moriendi.
- Średniowieczny dydaktyzm → ma dla nas wymiar pouczający.
- W utworze występują elementy komizmu:
- "Gróźno się tego przeląkł, padł na ziemię aże stęknął."
- "Za po polsku nie rozumiesz?"
- "Mów ze mną, ubogi żaku." (Śmierć szydzi z mistrza)
- "Morzą na wschód, na południe, a umiem to działo cudnie"
- Sam wygląd śmierci;
- Śmierć szybko się irytuje, jest drażliwa;